İdeolojik Körlük

Karar #1

Gazeteci olan sanık tarafından yazıda kullanılan bazı ifadeler (İnsanlara hizmet etmek gibi kutsal görevi bulunan bir hemşirenin düştüğü bu ideolojik körlük, ne yazık ki ülkemizin bazı kesimlerinin atamadığı büyük bir hastalıktır. Bu hastalığın tedaviye ihtiyacı var. Önce insan olmayı başaramayan bir kişinin, hangi ideolojiden olduğu da önemli değildir. Diğer taraftan bu ülke ne çekti ise fanatizmin gözlerini kör ettiği, kendisinden başkasına yaşama hakkı tanımayan görüş ve düşünceye sahip, ötekileştirici, tahammülsüz, hoşgörüsüz kişilerden çekmiştir. Yapılan insani bir hayır olayını yapanların... Partili olmasına bahane ederek "Ben... Parti kanepesine oturmam" diyen zihniyetten ne beklenir? Bu kişi görev ve yetkilerini kötüye kullanmıştır. Ayrıca yapılan ayrımcılıktır. Bir devlet görevlisinin kendi kişisel hayatında dahi uygulamasınasıcak bakılmayacak, radikal ve fanatik ideolojisini görevli olduğu hastanede yapmaya hakkı var mıdır? Böylesine katı, hoşgörüsüz, tahammülsüz görüşte bir kişinin yarın farklı görüşte bir hastaya ayrımcılık yapmayacağını kim garanti edebilir? Bu hemşiremizin şimdi bir de başka yere tayini çıkmış. Bir insan böyle bir körlüğe sahipse, ülkenin doğusuna gitse ne olur batısına gitse ne olur. Böylesine sığ bakış açısına sahip insanların önce ruhsal bir tedavi olması gerekmez mi?) olgusal bir temele sahip değer yargısı niteliğine sahiptir. Bu itibarla somut bir fiil ya da olgu isnat etmek şeklinde kabul edilemez. Birtakım ifadeler ise somut bir olguya işaret etmekle birlikte, yazı içeriği gerçek bilgilere dayanmakta ve bu bilgilerle diğer kişilerin aldatılması amaçlanmamaktadır. AIHM içtihatlarımda da belirtildiği üzere, özellikle gazeteciler bir dereceye kadar abartma hakkına sahiptirler. Yazıda katılanın hastaneye bağışlanan eşyaları bağışlayanların kimlikleri nedeniyle gösterdiği tepkisi eleştirilmektedir. Yazı içeriğindeki ifadeler, söylendiği yer ve zaman unsurları da gözetildiğinde, katılanın onur, şeref ve saygınlığını rencide edici boyutta olmayıp eleştiri niteliğindedir. Aksi düşünce, suçla korunmak istenen değeri ölçüsüz bir şekilde genişletmek ve ifade özgürlüğünü ön plana çıkaran evrensel hukuk düşüncesiyle bağdaşmayan bir yorum anlamına gelebilecektir. Bu itibarla, hakaret suçunun unsurlarının somut olayda oluşmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine hükümlülük kararı verilmesi hukuka aykırıdır.

Yargıtay 18. CD Esas: 2015/4559 Karar: 2015/12182 Tarih: 30.11.2015