Kıyakçı
Anlamını, hakaret olup olmadığını, cezasını ve emsal kararları ögrenin.
"Kıyakçı"
Söylemi bir hakaret değil.
- Hakaret Değil
- Hakaret
Anlamı
"Kıyakçı" genellikle başkalarına karşı düşük maliyetli veya çabasız bir şekilde elde ettiği faydaları başkalarıyla paylaşmayan, kendi çıkarını ön planda tutan ve genellikle bencil davranışlar sergileyen kişileri tanımlayan bir terimdir. Kıyakçılar, başkalarının çabalarını kullanarak kendilerine avantaj sağlamak amacıyla hareket edebilirler, ancak genellikle bu avantajı başkalarıyla paylaşmak yerine kişisel kazançlarına odaklanırlar.
Bu terim, kişiler arasındaki ilişkilerde adaletsizliği veya kişisel çıkarları ahlaki değerlerin önüne koymayı eleştirmek amacıyla kullanılabilir. Kıyakçılık, genellikle hoşgörüsüz veya özür dilemeyen bir tavır olarak görülür ve insanlar arasındaki güveni zayıflatabilir. Kıyakçı terimi, birinin fedakarlık veya çaba gerektiren bir durumda bile kendini öne çıkararak avantaj sağlama eğilimi olan kişileri anlatmak için kullanılan bir ifadedir.
Hakaret mi?
Kıyakçı kelimesi hakaret değildir.
Cezası
Vatandaşa Hakaret
Kıyakçı demenin cezası yoktur
Kamu Görevlisine Hakaret
Kıyakçı demenin cezası yoktur
Cumhurbaşkanına Hakaret
Kıyakçı demenin cezası yoktur
Alenen Hakaret
Kıyakçı demenin cezası yoktur
Emsal Kararlar
Karar #1
Sanığın haksız olarak kendisine balık çiftliği kurma ruhsatı vermeyen memurlarla ilgili soruşturma izni vermeyen kurul üyeleri hakkında yazdığı dilekçede yer alan "Anayasa, kanunlar, yönetmelikler, yargı, hukuk, hak anlamayan kıyakçı gaspçı zihniyetli icraatçılar hesabın iyi biliyorlar, ya sonrası, bu bağlamda görevim ülkeme, aileme, özürlülere, inançlarıma hizmet vermek doğrultusundan konuyu T.C. makamlarına arz ederim" biçimindeki sözlerle kamu görevlilerine görevleri nedeniyle hakaret ettiği kabul edilen olayda, sanığın haksızlığa uğradığı kanısıyla eleştiri ve yakınma boyutunda kalan cümlelerinin yukarıda hakaret suçunun öğelerini oluşturmadığı gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle mahkumiyet hükmü kurulması kanuna aykırı...
Yargıtay 4. CD Esas: 2012/16551 Karar: 2014/2237 Tarih: 28.01.2014
